Με το που απέκτησα τη ραπτομηχανή μου μπήκα τρεχάτη στο ftiaxto για να βρώ ένα απλό project για να αρχίσω να ράβω. Ακολουθώντας τα βήματα της δασκάλας μου Βάλιας, αποφάσισα να φτιάξω κάτι απλό για αρχή και μιας και το καινούργιο μου ipod είχε μείνει καιρό χωρίς τη δική του θήκη είπα να του αφιερώσω το πρώτο μου έργο ραπτικής.

Για να το φτιάξω ακολούθησα τις βήμα – βήμα οδηγίες της Βάλιας που βρήκα εδώ ipod nano θήκη και αγόρασα κομμάτια τσόχας από τον Καλυβιώτη. Η αλήθεια είναι οτι τα βρήκα λίγο πιο σκούρα από ότ,ι φανταζόμουν, αλλά το αποτέλεσμα παρόλο που δέν είναι τέλειο (μάλλον απέχει πολύ από αυτό) με γέμισε χαρά 5χρονου παιδιού.

Αυτά που αποκόμισα ως πολύτιμα μαθήματα από την όλη διαδικασία και θέλω να μοιραστώ μαζί σας είναι τα εξής:

1. Είναι πιο εύκολο να ράψεις κάτι παρά να το ξηλώσεις
2. Η τσόχα υπάρχει σε διάφορα πάχη. Αυτή που χρησιμοποίησα εγώ ήταν μάλλον λεπτή για αυτή τη δουλειά
3. Υπάρχει λόγος που κόβουμε πιο πολύ ύφασμα από ό,τι θα βγει η τελική διάσταση αυτού που ράβουμε
4. Δεν γίνεται να ράψεις στην άκρη άκρη με τη ραπτομηχανή
5. Αν κάτι αρχίσει να στραβώνει στο τέλος θα στραβώσει τελείως

Άντε κάθε αρχή και δύσκολη…καλά μας ραψίματα!