Είχα να κάτσω σε ραπτομηχανή 2 μήνες και είπα να ξεκινήσω με ένα ευκολάκι – να ράψω ένα διάφανο πλαστικό τσαντάκι για τα τζιτζιρομίτζιρά μου. ΧΑ! έκανε το σύμπαν και με είδε να παιδεύομαι για 2 μέρες. Δες παρακάτω τι έμαθα και τι κατάφερα να φτιάξω τελικά!

Αρχικά δεν θεώρησα ότι το να ράψεις πλαστικό θα ήταν δύσκολο, έκατσα λοιπόν στην μηχανή μου και εκεί κατάλαβα ότι το πλαστικό κολλάει πάνω στο ποδαράκι της ραπτομηχανής και δεν προχωράει.

Το θέμα λύθηκε με μια γρήγορη έρευνα στα internetz, όπου έμαθα ότι μπορώ να καλύψω τόσο το ποδαράκι όσο και την μεταλλική πλάτη (προσοχή όχι το δοντάκια) με χαρτοταινία ώστε να μην κολλάει το πλαστικό.

Το να ράψεις πλαστικό τσαντάκι μπορεί να μοιάζει απλό, αλλά ίσως σε παιδέψει χωρίς μερικά έξυπνα τρικ.

Και ενώ όταν έραβα δοκιμαστικά το πλαστικό όλα πήγαιναν καλά, με το που πήγα να ράψω πλαστικό με φερμουάρ, έγινε το έλα να δεις. Το πλαστικό γλίστραγε και ραβόταν στραβά ή κάπως το τράβαγα παραπάνω και το φερμουάρ σούρωνε. Αποφάσισα λοιπόν να ράψω μια όμορφη φάσα γύρω από το φερμουάρ και πάνω σε αυτήν να ράψω το πλαστικό.

Το ράψιμο της διακοσμητικής patchwork φάσας με έφερε στα συγκαλά μου και μου θύμησε ότι πραγματικά ξέρω να ράβω (είχα απελπιστεί λίγο – πρώτο project μετά το καλοκαίρι και να πάει έτσι;). Έφτιαξα λοιπόν 2 φάσες, και έκοψα άλλα 2 κομμάτια ίδιου μεγέθους για το εσωτερικό, ενώ χρησιμοποίησα και 2 κομματατάκια ύφασμα αριστερά και δεξιά για να πλαισιώσω το φερμουάρ.

Ξεκίνησα από αυτά, με το σίδερο έκανα ένα στρίφωμα και τα έραψα αριστερά και δεξιά στα τελειώματα του φερμουάρ.

Στην συνέχεια έκανα ένα σάντουιτς, πρώτα η εσωτερική φάσα με την καλή πλευρά προς τα πάνω, μετά το φερμουάρ με την καλή προς τα πάνω και τέλος η patchwork φάσα με την καλή προς τα κάτω.

Έκανα την ραφή και μετά έσπρωξα τα υφάσματα προς την αντίθετη πλευρά και τα σιδέρωσα.

Το ίδιο έκανα και από την άλλη πλευρά.

Στην συνέχεια πήρα το πλαστικό και το έραψα στην καλή πλευρά του τελειώματος της φάσας και μετά το έσπρωξα προς την άλλη πλευρά.

Σιδέρωσα ένα στρίφωμα στην εσωτερική φάσα και έραψα και τα 3 μαζί (έξω φάσα, πλαστικό, μέσα φάσα).

Έκανα το ίδιο και από την άλλη πλευρά αλλά εδώ δυσκολεύτηκα λίγο στην τελική ραφή, μιας και το νεσεσέρ ήταν πλέον κυκλικό και έπρεπε να τσαλακώσω αρκετά το πλαστικό ώστε να ραφτεί μέχρι τέλους.

Τα δύσκολα είχαν τελειώσει σκέφτηκα και αναποδογύρισα το νεσεσέρ για να ράψω τις άκρες. Αν δυσκολεύτηκα να ράψω ένα πλαστικό φαντάσου τι έγινε με τα δύο… Αποφάσισα ότι το λευκό ρέλι ήταν μια πολύ καλή ιδέα και έτσι έραψα τις άκρες χρησιμοποιώντας το. Στην φωτογραφία που βλέπεις έβαλα τσιμπιδάκια για να κρατηθεί στην θέση του, δεν θέλεις να βάλεις βελόνες γιατί θα αφήσουν τρύπες στο πλαστικό που δεν κλείνουν (όπως στο ύφασμα). Μην ξεχάσεις να αφήσεις το φερμουάρ λίγο ανοιχτό για να μπορέσεις να το γυρίσεις στην καλή του.

Τα κατάφερα! Γύρισα το πλαστικό τσαντάκι στην καλή του πλευρά και έβαλα μέσα τα μπιχλιμπίδια μου.

Το πλαστικό τσαντάκι μου είναι ιδανικό για να κρατάει όλα τα μικροπραγματάκια μου που αλλιώς θα χάνονταν στη χειροποίητη τσάντα πλάτης μου, όταν κουβαλώ και το laptop.

Την επόμενη φορά όμως που θα σκεφτώ να ράψω πλαστικό τσαντάκι, ίσως αποφασίσω να το αγοράσω έτοιμο!